Mimo, że jestem raczej humanistą, muszę przyznać, że budownictwo stanowi niezmiernie ciekawe zagadnienie. Jest jednym z najbardziej wyrazistych przejawów naszej kultury. Budynki które powstały w danej epoce mnóstwo mówią na jej temat. Można z nich na przykład wyczytać, jak się w danej epoce żyło i jakie były jej priorytety. Polecam zwłaszcza spacer po Pradze, stolicy Czech, naszego południowego sąsiada. Centrum Pragi to kwintesencja budownictwa uprawianego w okresie cesarstwa Austro-Węgierskiego. Na każdym kroku widzimy olbrzymi przepych i skłonność do przesady w ornamentach. Nowe budynki wzniesione w okolicach centrum Pragi wpisują się w ten trend – weźmy chociażby dom nad Wełtawą stylizowany na tańczącą parę. Zupełnie inaczej wygląda Praga gdy wybierzemy się na jej peryferia. Tu mamy podobne pokomunistyczne, wielkopłytowe bloki, do jakich przyzwyczailiśmy się w Polsce – małe mieszkania, cienkie ściany i wszechobecny, szary kolor. Zanim wydamy sądy na temat ludzi danej epoki przypomnijmy sobie, że przepych często wynikał z wyzysku.
